توضیحات
اوپانیشادها پیشینه و پیشرفت پیچیده‌ای دارند. نخستینِ آنها احتمالا در قرن شش پیش از میلاد به زبان سانسکریت سروده شده، آخرین‌شان شاید در قرون وسطا، یا حتی پس از آن، به همان زبان. گذر زمان برخی را افزون و برخی را دگرگون کرده، در کل، شمار آنها را از صد و هشت تا صد و هفتاد، یا همین حدود، شمرده‌اند و به راستی روشن نیست که کدام‌ها در کدام زمان سروده یا انشا شده‌اند. اوپانیشادهای اصلی را سیزده دانسته‌اند اما اوپانیشادهای اصلی را اغلب ده.
ایشا اوپانیشاد
سرودی مشتمل بر مجموعه‌ای از مانتراها، کوتاه‌ترین و شهره‌ترین اوپانیشاد است، و پروردگار را در مقام نگاهبان جهان می‌ستاید.
آیتاریا اوپانیشاد
داستان آفرینش، مضمونی مکرر در هم متن مقدس، را بازگو کرده، اما مهم‌ترین متن ودایی است که این داستان را از آغاز هستی تا پیدایش هستندگان، به شکل ساده و سرراست، تبیین می‌کند.
کنا اوپانیشاد
صورت دیگرگونی از این داستان ارائه کرده، به ترسیم جایگاه خدای خدایان، خدایان، و انسان در نظام خلقت پرداخته، اصلی‌ترین استعاره روح را در قالب «روشنایی» مطرح می‌کند.
پراشنا اوپانیشاد
معرف مرسوم‌ترین آئین درس‌آموزی و حکمت‌جویی، اقامت نزد استاد و پاسخ‌یابی برای پرسش‌ها از زبان او است؛ اینجا، شاگردان شش پرسش پیش کشیده و استادشان با پاسخ‌های حکیمانه‌ی خود ذات زندگی و جلوه‌های آن در عالم آفرینش را باز می‌گوید.
مونداکا اوپانیشاد
که در قالب مانتراهایی مطول سروده شده، از دو گونه دانش سخن می‌گوید، یکی آنکه با جان آدمی سر و کار دارد و او را به خودشناسی رسانده، دیگر آن که برتر است و جوینده جان، یا ذات هستی، را به جان جهان، یا همان روح سرمدی، می‌رساند.
ماندوکیا اوپانیشاد
با استعاره «خواب و بیداری» به شرح مراحل طریقت، یا برهه‌های راه‌یابی به حقیقت، می‌پردازد و همچنین تفسیر برجسته‌ای از مقدس‌ترین کلمه، «اوم»، به دست می‌دهد.
کاتها اوپانیشاد
مهم‌ترین متن مشهور ودایی است که مستقیم و مفصل به مبحث مرگ می‌پردازد. افزون بر این، بحث کردار و تناسخ را پیش کشیده، از این نظر اشتراکات چشم‌گیری با گیتا دارد.
تایتیریا اوپانیشاد
با همه گوناگونی توصیفات و تشبیهاتی که در تبیین مضمون خود داشته، به شرح جلوه‌های جان در آدمی و در جهان هستی می‌پردازد و با بیانی موجز، راز این بازی را بازگو کرده، راه رسیدن به روح را نشان می‌دهد.
ریهاد آرانیاکا اوپانیشاد
بلندترین اوپانیشاد و از دیرینه‌ترین آنها است. وسعت و صلابت آموزه‌هایش مثال‌زدنی است، اما ارزش ویژه خود را در مباحثات حکیمی دارد که پرسش‌های فرزانگان در باب هستی و هستندگان را پاسخ می‌گوید.
چهاندوگیا اوپانیشاد
که در وسعت و قدمت هم‌سنگ «بریهاد آرانیاکا اوپانیشاد» بوده، جایگاه ویژه‌ای در متون ودایی یافته، شاید بیش از هر اوپانیشاد دیگر به آن استناد می‌شود. شرح برجسته‌ترین باورهای برهمنی در شکل حکایاتی در یادماندنی، عمده‌ترین دلیل ارزش و اهمیت آن است.
-از متن مقدمه کتاب
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.